Zespół Szkół Technicznych w Gorlicach

Historia szkoły

1.10.1961 roku - Ministerstwo Górnictwa i Energetyki powołuje Zasadniczą Szkołę Zawodową dla Pracujących Fabryki Maszyn i Sprzętu Wiertniczego "Glinik".Organizatorem szkoły i długoletnim jej dyrektorem został Franciszek Szydło.

1962 rok - utworzono warsztat szkolny, którego organizacją zajął się jego kierownik Antoni Ginalski. Pierwsze pomieszczenia warsztatowe znajdowały się w baraku przy ulicy Michalusa, a powierzchnia, którą zajmowały wynosiła 171 m kw. Naukę zawodu zdobywało wówczas 80 uczniów.

Połowa lat 60-tych - liczba uczniów wzrasta do 240, a szkolenie obejmuje 3 zawody: tokarz, frezer i ślusarz. Sukcesem ówczesnego kierownictwa było przeniesienie warsztatów do hali narzędzi rotacyjnych na terenie zakładu i zaadoptowanie powierzchni 1400 m kw. dla potrzeb szkoleniowych.

1963/1964 - nauczanie odbywa się w budynku Zespołu Szkół Nr 1.

1964/1965 - nauczanie odbywa w pomieszczeniach Szkoły Podstawowej nr 3 , a do wakacji 1972 roku w Szkole Podstawowej nr 2.

1972 rok - oddano do użytku nowoczesny, jak na te czasy obiekt o łącznej powierzchni 1900 m kw.

1.09.1971 roku - szkoła otrzymała specjalnie dla jej potrzeb zaprojektowany i wykończony budynek, w którym mieści się do chwili obecnej.

1972 - 1976 - szczególnie korzystny okres w historii szkoły. Dynamiczny rozwój Fabryki Maszyn spowodował duże zapotrzebowanie na wykwalifikowaną kadrę fachowców. co przyczyniło się do znacznego zwiększenia naboru młodzieży do szkoły przyzakładowej.

1.09.1975 roku - decyzją nowosądeckiego kuratorium utworzono wieczorowe Technikum Mechanicznego dla Pracujących. W oparciu o bazę materialną Fabryki Maszyn rozpoczęły również działalność filie: Akademii Górniczo - Hutniczej i Politechniki Rzeszowskiej.

Początek lat 80 - tych szkoła wraz z warsztatem przystąpiła do współzawodnictwa o najlepszą szkołą w szkoleniu praktycznym, organizowanego przez resort Górnictwa i Energetyki. I tak w 1985 roku zajęła drugie miejsce, w 1986 roku trzecie miejsce, a w 1989 roku pierwsze miejsce na szczeblu centralnym. W tym okresie dyrektorem szkoły był mgr inż. Kazimierz Złotek, a kierownikiem warsztatów inż. Władysław Przybyłowicz.

1991 rok - warsztat szkolny oprócz kształcenia zawodowego jest bezpośrednim wykonawcą produktów dla przemysłu. i funkcjonuje jako samodzielny Wydział Fabryki Maszyn "Glinik" S.A.

1.09.1983 roku - rozpoczyna działalność Liceum Zawodowe, kształcące mechaników automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych. Szkoła funkcjonowała pod nazwą : Zespół Szkół Zawodowych Fabryki Maszyn Wiertniczych i Górniczych "Glinik".

15.06.1984 roku - uroczyste nadanie Zespołowi Szkół Technicznych imienia Wincentego Pola, które uświetnił swoją obecnością jedyny żyjący w linii prostej potomek wielkiego pisarza - Adam Pol.

1.09.1993 roku - szkoła wraz z całą bazą została przez Fabrykę Maszyn przekazana Kuratorium Oświaty i otrzymała nazwę: Zespół Szkół Technicznych. W skład Zespołu wchodziły wówczas: 23 klasy Zasadniczej Szkoły Zawodowej, 2 klasy Liceum Zawodowego, 3 klasy Technikum Mechanicznego oraz 4 klasy Technikum Mechanicznego dla Pracujących.

1998/1999 - uruchomiono Liceum Ogólnokształcące, dwuoddziałowe o profilu ogólnym. Jednocześnie, aby umożliwić młodzieży kontynuowanie nauki po szkole średniej powołano 3 - semestralne Policealne Studium Zawodowe o profilu Technik bezpieczeństwa i higieny pracy.

1.09.1997 do 31.08.2001 roku - dyrektorem Zespołu Szkół Technicznych była mgr Anna Chruściel.

Od 1.09.2001 roku - dyrektorem Zespołu Szkół Technicznych jest mgr Renata Stępień

7.10.2006 roku - uroczystość wręczenia przez fundatorów i poświęcenia sztandaru szkoły z udziałem ks. biskupa Kazimierza Górnego

23.10.2008 roku - uroczyste otwarcie Izby Pamieci ZST

RYS HISTORYCZNY

1. Początki szkoły.
Szkoła to nie tylko mury, ale przede wszystkim ludzie, którzy ją tworzą. Początki Zespołu Szkół Technicznych wiążą się z powstaniem w 1961 roku Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących Fabryki Maszyn Wiertniczych i Górniczych "Glnik". Szkoła miała przygotowywać wykwalifikowanych pracowników Fabryki, a profile kształcenia były ściśle dostosowane do aktualnych potrzeb zakładu. Pierwszy oddział liczył 36 uczniów, którzy będąc młodocianymi pracownikami pobierającymi praktyczną naukę zawodu pod okiem doświadczonych mistrzów, uzupełniali również swoją wiedzę teoretyczną na lekcjach w klasie. Pierwotną siedzibą szkoły był Zespół Szkół Zawodowych (obecnie Zespół Szkół Nr 1), a jej kadrę stanowili nauczyciele tegoż zespołu szkół. Obowiązki dyrektora pełnił Franciszek Szydło, oprócz niego uczyli jeszcze Bolesław Borek, inż. Julian Gradowicz, Franciszek Kubala, Adam Parda, mgr Leopold Probulski, mgr Maria Probulska i mgr Józef Skocz. Szkoła od samego początku organicznie związana była z Fabryką Maszyn, a jej oblicze zmieniało się wraz z dynamicznym rozwojem zakładu. To ten czynnik i zwiększające się zapotrzebowanie na wykwalifikowanych pracowników powodował sukcesywne zwiększanie liczby uczących się. W roku szkolnym 1962/63 szkoła liczyła już 3 klasy, 2 o specjalności tokarz i 1 kształcącą w zawodzie frezer, co dawało łączną liczbę 156 uczniów. W latach następnych liczby te systematycznie rosły, w roku 1964 było to 237, a w 1969 - 416 uczących się w systemie wieczorowym. Szkoła dawała szansę uzupełnienia wykształcenia zawodowego młodzieży, która bezpośrednio po ukończeniu 7 a później 8 klasowej szkoły podstawowej podejmowała pracę w zakładzie. Przeważała młodzież z ubogich rodzin robotniczych i chłopskich o dużych brakach edukacyjnych wyniesionych ze szkoły podstawowej. W połączeniu z atrakcyjną ofertą socjalną zakładu (np. mieszkania fabryczne dla pracowników) była to szansa awansu społecznego dla tej części młodzieży.
Wraz z rozwojem szkoły powiększało się też grono nauczycielskie, choć występowała tu duża płynność kadr ze względu na to, iż nie byli to nauczyciele etatowi, lecz zatrudnieni w innych szkołach. Wielką bolączką był brak własnego budynku. Początkowo szkoła mieściła się, jak już zostało wspomniane, w Zespole Szkół Zawodowych Glinik-Osiedle, później w Szkole Podstawowej Nr 3 w Gliniku i Szkole Podstawowej Nr 2 w Gorlicach. W tym czasie zorganizowane zostały Warsztaty Szkolne na terenie Fabryki Maszyn, ich kierownikiem został Antoni Ginalski. Instruktorami byli wieloletni i doświadczeni pracownicy Fabryki, którzy wdrażali przyszłych tokarzy i frezerów, szlifierzy i kowali w tajniki obróbki metali. Oprócz asortymentu produkowanego na potrzeby zakładu spod rąk instruktorów i ich uczniów wychodziły nieraz rzeczy o zacięciu prawdziwie artystycznym w postaci ozdobnych lampek górniczych, żyrandoli, szpad górniczych i innych małych arcydzieł metaloplastyki. Powstawały też skomplikowane modele maszyn i urządzeń produkowanych w Fabryce Maszyn oraz modele poglądowe. Wiele z nich posiadało ruchome elementy i było wiernym odwzorowaniem pierwowzoru.

2. Nowy budynek szkoły i internatu.
Brak własnego locum uniemożliwiał stworzenie klasopracowni i gromadzenie pomocy naukowych niezbędnych do prowadzenie zajęć zwłaszcza z przedmiotów zawodowych, dlatego też ambicją ówczesnego kierownictwa zakładu i naczelnego dyrektora Fabryki Maszyn Kazimierza Kotwicy było wybudowanie nowoczesnego budynku szkoły i internatu, który w pełni zaspokoiłby szybko rosnące potrzeby lokalowe. Budowa trwała 2 lata i uroczyste oddanie nowych budynków nastąpiło 14 października 1971 roku. Było to ważne wydarzenie nie tylko dla środowiska szkolnego i Fabryki Maszyn, ale dla całego miasta. W uroczystości udział wzięli m.in. wicepremier i minister górnictwa i energetyki Jan Mitręga, liczni przedstawiciele przemysłu węglowego, dyrekcja Fabryki Maszyn, przedstawiciele władz państwowych, dygnitarze partyjni szczebla wojewódzkiego i miejskiego oraz przedstawiciele prasy. Przestronne sale lekcyjne, bogato wyposażone klasopracownie do nauczania przedmiotów zawodowych z zapleczami, sala gimnastyczna, gabinet lekarski, świetlica z zapleczem gastronomiczno-socjalnym radykalnie zmieniły sposób funkcjonowania szkoły, która podlegała Ministerstwu Górnictwa i Energetyki, mogła zatem w czasach świetności tej branży przemysłu liczyć na solidne finansowanie swojej działalności. W ramach zajęć pozalekcyjnych rozpoczęły działalność zespoły: recytatorski, chóralny, dekoratorski, muzyczny, taneczny i techniczny. Młodzież dojeżdżająca do szkoły, a taka przeważała, zyskała możliwość odrobienia lekcji i bezpiecznego spędzenia czasu w oczekiwaniu na odjazd autobusu. Szkoła tętniła swym własnym rytmem; akademie z okazji Ludowego Wojska Polskiego, wybuchu Rewolucji Październikowej, Dnia Nauczyciela, Święta Kobiet, pierwszomajowe pochody, okolicznościowe masówki oprócz normalnych zajęć lekcyjnych stanowiły powszedni dzień szkoły. Pożółkłe już karty szkolnych kronik pełne są zobowiązań produkcyjnych i inicjatyw społecznych. Jedne miały wymiar czysto propagandowy, inne, jak np. udział 40 osobowej grupy uczniów w 1972 roku w odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie, niosły wymierne korzyści. Co roku uroczyście obchodzony był Dzień Górnika, tradycyjna Barbórka.

3. Lata 70-te latami świetności Fabryki Maszyn i szkoły przyzakładowej.
Szkołę opuszczały kolejne roczniki tokarzy, ślusarzy, frezerów, kowali maszynowych, sporą grupę stanowiły również dziewczęta. Akademie rozpoczynające i kończące rok szkolny odbywały się w Sali Widowiskowej Zakładowego Domu Kultury z udziałem kierownictwa Fabryki Maszyn. Wyróżniający się absolwenci otrzymywali nagrody rzeczowe i pieniężne, wszyscy zaś znajdowali zatrudnienie w patronackim zakładzie pracy. Na początku lat 70-tych kompletowała się kadra pedagogów, którzy związali swe życie zawodowe z tą szkołą na długie lata, niektórzy na całe życie. Byli to: Kazimierz Złotek (późniejszy długoletni dyrektor szkoły), Kazimierz Bobola i Józef Borek- poloniści, Henryk Krzyszycha-matematyk, Stanisław Penar i Sylwester Kumorkiewicz -nauczyciele wychowania fizycznego, Helena Tarko - rusycystka, Ewa Laszczak, Halina Dubis, Grażyna Myśliwiec, Stanisław Maniak i wielu innych, którzy dołączyli w późniejszych latach.
W 1976 i 1977 roku w szkole gościły delegacje ważnych osobistości partyjnych, we wrześniu 1976 roku przebywał sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Z. Żandrowski wraz z I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Nowym Sączu H. Kosteckim, wojewodą nowosądeckim L. Bafią oraz dyrektorem Naczelnym Fabryki Maszyn K. Kotwicą i przedstawicielami miejscowych władz. W marcu 1977 roku szkołę wizytował członek Biura Politycznego PZPR, zastępca Przewodniczącego Rady Państwa i Przewodniczący Centralnej Rady Związków Zawodowych Wł. Kruczek. Takie "gospodarskie" wizyty ówczesnych przedstawicieli władzy były wyrazem uznania dla wizytowanej placówki, nagłaśniane w mediach miały pokazać, jak pracują najlepsi. Choć dzisiaj inna jest ocena tamtych czasów, to jednak w tamtych realiach był to dowód na to, że działalność szkoły była ważna dla środowiska i pozytywnie postrzegana przez władze.
Miesiąc później 30 lecie pracy nauczycielskiej i nadanie Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski świętował dyrektor Franciszek Szydło. Człowiek o silnej osobowości, czasami kontrowersyjny, był jednak wychowawcą, który wpisał się w pamięć wielu pokoleń i jego nazwisko często przewija się w rozmowach wielu starszych gorliczan.
W drugiej połowie lat 70-tych szkoła nawiązała współpracę ze szkołą w Czechosłowacji, była to Przemysłowa Szkoła Górnicza w Bańskiej Szczawnicy, obejmowała ona wymianę doświadczeń i wizyty delegacji nauczycieli i uczniów. Kontakty te zostały przerwane na początku lat 80-tych ze względu na sytuacje polityczną w naszym kraju związaną z wprowadzeniem stanu wojennego. Do ich odnowienia doszło w maju 1985 roku, kiedy do Gorlic przyjechali czechosłowaccy goście i podpisane zostało kolejne porozumienie o wzajemnych kontaktach i wymianie doświadczeń. W szkole gościły również delegacje z Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Kuby, Węgier oraz dalekiego Kazachstanu, co dokumentują wpisy w kronice szkoły.

4. Lata 80-te.
Przełomowe dla kraju wydarzenia 1980 roku znalazły oddźwięk również w życiu szkoły. 23 października i 4 listopada odbył się strajk szkolny, podczas którego młodzież wysunęła następujące żądania:
1. Umieszczenia krzyży w salach lekcyjnych.
2. Wglądu w wydatki Komitetu Rodzicielskiego.
3. Sześciodniowego dnia pracy dla młodocianych pracowników do lat 18-tu.
4. Podwyżki płac za prace wykonywaną w ramach zajęć praktycznych.
5. Premii dla uczniów.
Przybyli do szkoły przedstawiciele zakładu pracy wraz z kierownikiem warsztatów panem Ginalskim zobowiązali się do spełnienia większości żądań.
W styczniu 1981 roku na emeryturę odszedł długoletni dyrektor szkoły Franciszek Szydło, jego miejsce zajął dotychczasowy zastępca mgr inż. Kazimierz Złotek, który będzie tę funkcję pełnił do października 1996 roku. W związku z wprowadzeniem stanu wojennego ferie świąteczne w 1981 roku zostały przedłużone i trwały od 14 grudnia do 3 stycznia 1982 roku. Fabryka Maszyn, podobnie jak inne zakłady i instytucje została zmilitaryzowana, co wiązało się z wieloma utrudnieniami i zaostrzeniami tak dla pracowników jak i uczniów odbywających na jej terenie zajęcia z praktycznej nauki zawodu. W szkole pojawili się oficerowie Ludowego Wojska Polskiego, którzy na nadzwyczajnych apelach zapoznawali młodzież z dekretem o stanie wojennym i jego konsekwencjami. Wojskowe posterunki na rogatkach miasta, specjalne przepustki i godzina policyjna stawiały wszystkich, nauczycieli, uczniów i ich rodziców przed nieznanymi do tej pory problemami, a nierzadko również przed dylematami natury moralnej. Ogromne trudności w zaopatrzeniu w podstawowe towary powodowały, że ważnymi wydarzeniami w życiu szkoły były zarówno akademie z okazji wybuchu, Wielkiej Rewolucji Październikowej jak również losowanie talonów na obuwie wśród nauczycieli i uczniów. Siermiężną rzeczywistość władze starały się tłumaczyć "obiektywnymi" trudnościami, choć nikt już chyba w te wyjaśnienia nie wierzył tak jak w ideały socjalistycznego wychowania.
Rok 1983 zapisał się ważnymi wydarzeniami w życiu szkoły. W styczniu przeprowadzona została przez starszego wizytatora mgr Zbigniewa Klępe, kompleksowa wizytacja. Całokształt pracy szkoły uzyskał ocenę pozytywną. Był to również rok obchodów stulecia Fabryki Maszyn Wiertniczych i Górniczych "Glinik". Z tej okazji zorganizowany został w szkole konkurs wiedzy o Zakładzie oraz zawody sportowe. Były gratulacje i nagrody, brakowało jednak dawnego entuzjazmu i wiary w lepsze jutro. To miało przyjść dopiero za kilka lat wraz z odzyskaniem przez Polskę suwerenności i wprowadzeniem demokracji.

5. Nadanie szkole imienia patrona i sztandaru.
16 czerwca 1983 roku odbyło się uroczyste nadanie imienia szkole i wręczenie sztandaru ufundowanego przez macierzysty zakład. Uroczystość tą poprzedziły wielotygodniowe przygotowania. Szkoła otrzymała imię związanego z ziemią gorlicką poety i wielkiego patrioty Wincentego Pola. Wśród licznie zaproszonych gości nie zabrakło prawnuka poety pana mgr Adama Pola. Na część oficjalną uroczystości, która odbyła się w hali widowiskowo-sportowej, złożyły się okolicznościowe przemówienia dyrektora szkoły i zaproszonych gości, referat przybliżający postać patrona i uzasadniający jego wybór przygotowany i wygłoszony przez nauczyciela j. polskiego K. Bobolę i przekazanie sztandaru społeczności szkolnej. Część artystyczną stanowił montaż słowno-muzyczny pt. "Piękna nasza Polska cała" oparty na tekstach Wincentego Pola. Pan Adam Pol dokonał również odsłonięcia pamiątkowej tablicy poświęconej patronowi, która znalazła honorowe miejsce przy wejściu do budynku szkolnego i znajduje się tam po dzień dzisiejszy. Kolejne pokolenia kultywują pamięć o patronie szkoły, odbywają się okolicznościowe akademie i odczyty, biblioteka szkolna gromadzi od lat pamiątki związane z Wincentym Polem, urządzona jest stała ekspozycja przybliżająca uczniom jego postać, poświęcone są mu również lekcje biblioteczne i wychowawcze. W 1985 roku delegacja szkoły wzięła udział, najpierw w Centralnym Zakończeniu Roku Szkolnego w Radzionkowie, a w październiku w centralnych uroczystościach Dnia Edukacji Narodowej.

6. Rozwój szkoły w 2 połowie lat 80 - tych.
Druga połowa lat 80-tych przynosi dalszy ilościowy i jakościowy rozwój szkoły. Od 1983 roku zaczęło funkcjonować Liceum Zawodowe, które dając przygotowanie zawodowe, umożliwiało uzyskanie wykształcenia średniego. Oferta edukacyjna szkoły poszerzyła się następnie o Technikum Mechaniczne dla Pracujących. W roku szkolnym 1986/87 szkoła liczyła 19 oddziałów Zasadniczej Szkoły Zawodowej, 4 - Liceum Zawodowego, 4 - Technikum dla Pracujących. Nazwa szkoły została zmieniona na Zespół Szkół Zawodowych. Grono Pedagogiczne składało się z 27 nauczycieli, pedagoga szkolnego, kierownika warsztatów, internatu i świetlicy oraz 19 nauczycieli praktycznej nauki zawodu. Działalność w ramach kółek zainteresowań i Szkolnego Klubu Sportowego przynosiła młodzieży sukcesy na polu kulturalno-oświatowym i sportowym. Laury zdobywano m.in. na Ogólnopolskich Spartakiadach Młodzieży, zawodach wojewódzkich i miejskich. Duża w tym zasługa nauczycieli wychowania fizycznego, Stanisława Penara, Sylwestra Kumorkiewicza i Jerzego Rubicza, którzy swą codzienną pracą i osobistym przykładem propagowali kulturę fizyczną i zarażali sportowym bakcylem kolejne pokolenia młodzieży. Dostrzeżone zostały też osiągnięcia kółek muzycznego i recytatorskiego, w dniach 20-22 maja 1985 roku młodzież brała udział w Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Artystycznych działających w szkołach Ministerstwa Górnictwa i Energetyki w Wodzisławiu Śląskim. Dzięki ofiarnej pracy pani Marii Mucha kierującej świetlicą szkolną i uczniowie mogli rozwijać swoje zainteresowania w ramach zajęć pozalekcyjnych. Działały zespoły: muzyczny, recytatorski, dekoratorski, metaloplastyczny i kółko fotograficzne. Oprócz tego w szkole działały organizacje Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej i Ligi Obrony Kraju. Na temat szkoły pojawiały się artykuły w lokalnej prasie, "Głosie Glinika" i "Dunajcu" opisujące szkołę i jej osiągnięcia.
W dniach 11-12 maja po raz pierwszy w dziejach szkoły w jej murach przeprowadzony został egzamin maturalny, zdawało go 18 abiturientów Liceum Zawodowego. Wcześniej, 31 stycznia odbył się bal studniówkowy, jakże inny od tych obecnych, zabawa odbywała się w szkole, a o przekąski i napoje zadbało liczne grono rodziców. W miesiącach od stycznia do kwietnia 1988 roku szkoła przechodziła kolejną kompleksową wizytacje prowadzoną przez przedstawicieli Kuratorium Oświaty i Wychowania w Nowym Sączu, które sprawowało nadzór pedagogiczny nad szkołą, i Ministerstwa Górnictwa i Energetyki, któremu szkoła podlegała organizacyjnie. W podsumowaniu, którego dokonał wicekurator mgr St. Pacholarz, szkoła otrzymała ocenę bardzo dobrą, jedną z wyższych w województwie. W tym samym okresie czasu z inicjatywy p. Ewy Laszczak powstało w Szkolne Koło Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich (SIMP), które już w pierwszym roku swojej działalności zdobyło I miejsce w konkursie na najaktywniejszą organizację Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Naczelnej Organizacji Technicznej w województwie małopolskim. Mocnym akcentem na zakończenie roku było zorganizowanie przez naszą placówkę wojewódzkiego zakończenia roku szkolnego. W ten sposób szkoła została wyróżniona za dobre wyniki nauczania i pracę dydaktyczno-wychowawczą nauczycieli i zaangażowanie społeczne młodzieży. Długa Usta przybyłych gości, nagrody dla nauczycieli, które wręczył Kurator Oświaty L. Miksztal i wyróżnienia dla uczniów dobrze świadczą o pozycji szkoły w środowisku i jej wizerunku.

7. Przełom lat 80-tych i 90-tych czasem istotnych zmian.
Przełom lat 80 i 90-tych przyniósł istotne zmiany w kraju, kończyła się pewna epoka, Polska wchodziła na drogę demokratyzacji życia społecznego i gospodarki wolnorynkowej. Nowe czasy niosły ze sobą zmiany również w funkcjonowaniu szkoły. Były to zmiany ważne oraz te drobne pozornie mało ważne jednak stanowiące w całości o nowym obliczu szkoły polskiej jako takiej i naszej w szczególności.
W listopadzie 1988 roku po raz pierwszy odbyła się akademia z okazji 70 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości, z czasem w kalendarzu szkolnych imprez znalazły się; obchody Konstytucji 3 Maja, wieczory wigilijne, audycje z okazji Świąt Wielkanocnych czy Walentynki. Zorganizowane zostały dwie nowoczesne klasopracownie, języka polskiego i audiowizualna, zmodernizowane zostały szatnie.
W czerwcu 1990 roku za pośrednictwem pana Adama Pola kontakt ze szkołą nawiązali, mieszkający na Śląsku, państwo Musiałowicz, którzy przekazali na rzecz szkoły wspaniały dar, 10-tomowe wydanie dzieł Wincentego Pola z 1877 roku, które znalazło honorowe miejsce w bibliotece szkolnej. Uroczystość zakończenia roku szkolnego zbiegła się z pożegnaniem wicedyrektora mgr Bolesława Białoboka, który po 39 latach pracy pedagogicznej, z czego 12 w naszej szkole, przeszedł na zasłużoną emeryturę.
Rok następny przyniósł dalsze zmiany, po raz pierwszy wśród Grona Pedagogicznego rozpoczął pracę ksiądz katecheta, współgospodarzem szkoły staje się samorząd uczniowski. Ze szkolnej rzeczywistości znikły cotygodniowe apele, przestał obowiązywać nakaz uczestnictwa w pochodach pierwszomajowych, po raz pierwszy natomiast zorganizowane zostało spotkanie opłatkowe. Uruchomione zostało 5-letnie Technikum Mechaniczne o specjalności budowa i naprawa urządzeń górniczych i wiertniczych, powstał też Klub Komputerowy prowadzony przez mgr inż. Marka Szymczyka, w którym uczniowie zapoznawali się z tajnikami nowej dziedziny wiedzy - informatyką.
Zmieniająca się sytuacja gospodarcza i społeczna w kraju wymuszała dalsze zmiany organizacyjne w funkcjonowaniu szkoły. Trudności ekonomiczne, jakie dotknęły Fabrykę Maszyn sprawiły, iż absolwenci szkoły nie mogli już liczyć na pełne zatrudnienie w zakładzie patronackim, zaczęły się pojawiać pytania o dalszą przyszłość szkoły przyzakładowej. Stało się jasne, że w obecnej formie nie ma ona racji bytu i konieczna jest zmiana profilu kształcenia i dostosowanie go do zmieniającej się sytuacji społeczno-ekonomicznej. Z dniem 1 września 1994 roku, po przejęciu szkoły przez Kuratorium Wychowania w Nowym Sączu, otrzymała ona oficjalnie nową nazwę. Zespół Szkół Technicznych im Wincentego Pola, który składał się z Zasadniczej Szkoły Zawodowej, Liceum Zawodowego i Technikum Zawodowego. W skład Zespołu weszły również Warsztaty Szkolne należące do tej pory do Zespołu Szkół Nr l znajdujące się przy ulicy 11 Listopada. Tam większość klas miała odbywać praktyczną naukę zawodu, oprócz tego w dalszym ciągu działały Warsztaty Szkolne na terenie Fabryki Maszyn, w ramach Stowarzyszenia Centrum Szkolenia Zawodowego. Kadrę kierowniczą szkoły stanowili: dyrektor mgr inż. Kazimierz Złotek, zastępca dyrektora ds. wychowawczych mgr Anna Chruściel, zastępca ds. technicznych mgr inż. Jerzy Bubak, kierownik Warsztatów Szkolnych mgr Kazimierz Tenerowicz. Postępująca liberalizacja życia społecznego w kraju, obok pozytywnych aspektów, miała również swoją negatywną stronę, co dawało się zauważyć także na terenie szkoły. Świadczyła o tym zwiększająca się liczba uczniów objętych profilaktyką resocjalizacyjną, narastał problem nagminnych wagarów, kradzieży i chuligańskich wybryków. Narastanie tych zjawisk spowodowało konieczność opracowania nowych planów profilaktycznych i wychowawczych, które pozwoliły osiągnąć szkole w następnych latach znaczące sukcesy na tym polu. Ich ukoronowaniem było uzyskanie, we wrześniu 2004 roku, prestiżowego certyfikatu "Szkoła wyróżniona za wychowanie". Wyróżnienie to jest tym bardziej znaczące, że w całej Małopolsce certyfikat ten uzyskały tylko cztery szkoły a ZST jako jedyna szkoła ponadgimnazjalna. Aby go uzyskać, należało spełnić wiele standardów szkoły dobrze wychowującej, określonych przez kuratorium, wykazać się sukcesami wychowawczymi, uzyskać akceptacje Rady Rodziców i Samorządu Uczniowskiego oraz rekomendacje Starostwa i wizytatora nadzorującego szkołę, a także zaproponować skuteczne rozwiązania wychowawcze. Dzień 25 kwietnia 1996 roku w sposób szczególny zapisał się w historii szkoły. Ogólnopolski protest związkowców nauczycielskiej "Solidarności" przeciwko zmniejszającym się nakładom budżetowym na oświatę zbiegi się z wizytą kuratora Jerzego Nalepki i ordynariusza diecezji rzeszowskiej księdza biskupa Kazimierza Górnego. "Szkoła nie ma na celu gromadzenie wiadomości - szkoła przekazuje wiedze, szkoła wychowuje" - te słowa dostojnego gościa stały się mottem przewodnim zarówno dla uczniów jak i nauczycieli, bowiem najzwięźlej i najtrafniej oddają idee, jaka nam przyświeca.
7 października 1996 roku "cadit pastor in gregen suam" (zmarł pasterz w swojej owczarni), zmarł wieloletni dyrektor szkoły mgr inż. Kazimierz Złotek, a jego odejście miało wymiar symbolu. Oddany całym sercem szkole, zmarł na stanowisku pracy. Jego obowiązki przejęła mgr Anna Chruściel, która będzie je pełniła do sierpnia 2002 roku.
Lata 90 - te przyniosły stopniową wymianę pokoleniową wśród Grona Pedagogicznego, w miejsce zasłużonych pedagogów którzy odeszli w stan spoczynku (poloniści - Kazimierz Bobola i Danuta Nowak, matematyk - Henryk Krzyszycha, Halina Karasińska - przedmioty zawodowe) lub odeszli na zawsze (Anna Sarnecka, Anna Maniak, Kazimierz Złotek), pojawili się nowi, którzy ukończyli studia pedagogiczne i podjęli swoją pierwszą pracę zawodową bądź też przeszli z innych szkół. Nikt jednak nie czuł się w nowym miejscu obco, atmosfera współpracy i życzliwości była dostrzegalna nawet dla osób z zewnątrz. Sformułowanie, iż stworzyliśmy dużą szkolną rodzinę, choć brzmi górnolotnie, jest w tym wypadku jak najbardziej uzasadnione.

8. Nowe czasy i nowe wyzwania.
Ostatnia dekada to nieustanny wysiłek całej wspólnoty szkolnej w promowaniu szkoły w środowisku lokalnym, dbałość ojej poziom i wizerunek, starania o podnoszenie jakości i atrakcyjności placówki. Zmieniające się realia gospodarcze i założenia polityki oświatowej państwa przyczyniły się do stopniowej redukcji klas szkoły zawodowej, na ich miejsce pojawiły się nowe typy szkół; od 1998 roku - Liceum Ogólnokształcące a od 1999 Liceum Profilowane. Dla absolwentów pragnących kontynuować naukę po ukończeniu szkoły średniej, otwarta została Szkoła Policealna. W myśl przyjętej i zawartej w statucie strategii, szkoła ma za zadanie nie tylko uczyć, ale również zapewnić wszechstronny rozwój psychofizyczny swoich wychowanków i dobrze przygotować do pełnienia w przyszłości różnorakich ról społecznych, stąd też duża ilość działań, które formą i treścią odbiegają od tradycyjnego schematu lekcji w klasie. Zajęcia edukacyjne prowadzone są np. w Muzeum Regionalnym. Biurze Wystaw Artystycznych "Dwór Karwacjanów" czy w ramach Zielonej Szkoły, organizowane są wycieczki programowe m.in. corocznie do Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach. Przez cały rok odbywają się konkursy przedmiotowe i tematyczne; matematyczne, geograficzne, językowe, recytatorskie, spotykanym chorobom i zagrożeniom zdrowia, akcje profilaktyki chorób nowotworowych i wiele innych. Podejmowane działania adresowane sanie tylko do uczniów naszej szkoły, ale również do młodzieży gimnazjum.
Szkolne Koło Caritas organizując spotkania w Domu Opieki Społecznej i Domu Opiekuńczo-Rehabilitacyjnym uczy wrażliwości i otwartości na cudze nieszczęście oraz niesienia bezinteresownej pomocy potrzebującym. Na zaproszenie opiekuna Koła mgr Z. Szpakowskiego w szkole gościli księża misjonarze z Ekwadoru, Kongo i Republiki Środkowoafrykańskiej, opowiadając o swojej pracy, krajach i ludziach, pośród których przyszło im żyć. Zdobyte w ten sposób wiadomości młodzież miała okazję wykorzystać później biorąc udział w Misyjnej Olimpiadzie Znajomości Afryki.
Prężnie działające Koło Turystyczno-Krajoznawcze organizuje cykliczne i okazjonalne imprezy turystyczne. Najczęściej są to rajdy i ogniska klasowe, ale swoją tradycje mają także Rajd im. Jana Pawła II czy Beskidzka Jesień.
Od wielu lat, na przełomie maja i czerwca organizowany jest Dzień Sportu będący okazją do podsumowania całorocznej rywalizacji drużyn w rozgrywkach między klasowych w piłce nożnej, koszykówce i tenisie stołowym oraz okazją do wspólnej zabawy. Osiągnięcia sportowe naszej szkoły zasługują na oddzielne opracowanie, a wymienienie tylko tych najważniejszych zajęłoby sporo miejsca, ważne jest jednak to, iż reprezentacja naszej szkoły bierze udział w wszystkich zawodach i dyscyplinach, w niektórych jak np. w piłce nożnej nie ma sobie równych. Realizowanych było również wiele projektów o zasięgu ogólnoszkolnym potwierdzonych stosownymi certyfikatami, dla przykładu można tu wymienić "Młodzi głosują", "Szkoła z klasą", "Akademia Szkoły z klasą", "Moja szkoła w Unii Europejskiej" i wiele innych. Aktywny udział i zaangażowanie w te przedsięwzięcia dostrzeżone zostały przez organizatorów akcji "Szkoły z klasą" Centrum Edukacji Obywatelskiej. W kwietniu 2004 roku powierzono nam zadanie zorganizowania i przeprowadzenia warsztatów "Szkoła szkole" dla przedstawicieli szkół biorących udział w projekcie z naszego regionu.
Reforma oświatowa wdrażana od kilku lat skutkowała następującymi zmianami: w roku szkolnym 2002/03 nie mieliśmy klas pierwszych gdyż jeden rocznik "został" w gimnazjum rok dłużej za to w roku 2004/05 odbyła się podwójna matura "starego" i "nowego" typu, pojawiło się Liceum Uzupełniające, nie był natomiast prowadzony nabór do Liceum Profilowanego. Na początku nowego stulecia w roku szkolnym 2000/01 do Zespołu Szkół Technicznych uczęszczało 956 uczniów uczących się w systemie dwuzmianowym. Zatrudnionych było 35 nauczycieli pełnoetatowych, 13 w niepełnym wymiarze godzin oraz 18 instruktorów praktycznej nauki zawodu. Obsługę administracyjną i techniczną stanowiło 9 osób. Od 1 września 2001 roku szkołą kieruje mgr Renata Stępień, która zastąpiła na tym stanowisku odchodzącą na emeryturę mgr Annę Chruściel. Zastępcą pozostaje mgr inż. Jerzy Bubak, a kierownikiem Warsztatów Szkolnych od 1999 roku jest mgr inż. Adam Tarsa. Stałą troską jest utrzymanie w należytym stanie i wzbogacanie bazy materialnej szkoły. Wiele w tych działaniach osobistego zaangażowania dyrekcji, nauczycieli i pracowników szkoły. Obecnie Szkoła dysponuje 16 salami lekcyjnymi, w tym dwiema pracowniami informatycznymi, pięcioma zapleczami na pomoce naukowe, pracownią multimedialną z dostępem do Internetu, biblioteką szkolną, salą gimnastyczną z jedyną w naszym mieście sztuczną ścianką wspinaczkową i zapleczem, siłownią z profesjonalnymi przyrządami do ćwiczeń, dwoma boiskami sportowymi, bieżnią i rzutnią do pchnięcia kulą. W szkole działa również Szkolny Ośrodek Kariery, którego zadaniem jest doradztwo zawodowe i pomoc w planowaniu kariery zawodowej młodym ludziom. Oferta SzOK skierowana jest nie tylko do uczniów naszej szkoły, ale z jego pomocy mogą korzystać również osoby z zewnątrz.

O rosnącym prestiżu szkoły świadczą przyznane szkole certyfikaty, uzyskiwane przez naszych uczniów stypendia Prezesa Rady Ministrów i Starosty Gorlickiego, rosnąca liczba absolwentów kontynuujących naukę na wyższych uczelniach oraz fakt, że troskę o wykształcenie i wychowanie swoich dzieci powierzają naszej szkole rodzice, którzy sami kiedyś do niej uczęszczali i zachowali miłe o niej wspomnienia. Kontynuując tradycje naszych poprzedników kształtujemy tradycje i tożsamość szkoły. Od 2002 roku prezentujemy jej historie, dorobek i dzień dzisiejszy podczas Dnia Otwartego. Prezentowana jest oferta edukacyjna, zapraszani są przedstawiciele władz samorządowych i oświatowych a przede wszystkim gimnazjaliści. Bogato ilustrowane zdjęciami kroniki szkolne obrazują bogactwo i różnorodność szkolnego życia; zajęcia integracyjne, spotkania z rodzicami, akademie okolicznościowe, studniówkowe bale, wycieczki, kuligi, szkolne przedstawienia, uroczyste rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego, pożegnania absolwentów wszystko to stanowi o niepowtarzalnej atmosferze szkolnych czasów i pozostaje na zawsze w pamięci, buduje poczucie wspólnoty, gromadząc wszystkich pod sztandarem szkoły.

ZST GORLICE